ફોન, મોબાઈલ આવતા, ભૂલ્યાં ટપાલ,
ફેસબુક રંજાડતા, ભૂલ્યાં ટપાલ..
સંબોધનમાં માન જળવાતું ઘણુંય,
એ હવે ના ફાવતા, ભૂલ્યાં ટપાલ..
સ્નેહ-નીતરતું હતું સૌનું લખાણ,
સ્વાર્થ ત્યાં હાવી થતા, ભૂલ્યાં ટપાલ..
કેટલાં મીઠાં હતાં સગપણ, અગાઉ!
એય કડવાં થઈ જતાં, ભૂલ્યાં ટપાલ..
કેવાં લથબથ આવતાં પરબીડિયાં!
પ્રેમ થાતા લાપતા, ભૂલ્યાં ટપાલ..
ને ટપાલી પણ નજીકનો લાગતો!
એય આઘો ભાગતા, ભૂલ્યાં ટપાલ..
કાગડોળે રાહ જોતાં પત્રનીય,
એવી ‘ધીરજ’ ખૂટતાં, ભૂલ્યાં ટપાલ..
ડૉ. ધીરજ એસ. બલદાણિયા
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
