નથી મતલબ હવે સંવાદનો કોઈ, જવા દે તું!
દલીલો છે બધી મિથ્યા, વિવાદો ટાળવા દે તું!
ધડાકો થાય ના કાયમ, રમકડું તૂટતી વેળા!
નિરર્થક લાગશે ટુકડાં, છતાંયે વીણવા દે તું!
સ્મરણ તારું સહારો છે, કે એની કેદ માં છું હું?
ગુનો કોનો? સજા કોને? બધુંયે તય થવા દે તું!
પડું, દોડું, ફરી પાછો પડું, ને છે મજા એની!
ઉપર નીચે થતાં ચગડોળને, બસ માણવા દે તું!
હતું ઘર બંધ એવું, કે વિચારો વાયુ થઈ બેઠા!
ખુલેલા દ્વારથી તાજી હવાને, ઝીલવા દે તું…
~ સુનીલ રાચાણી “અંતર”
ઝેર ઘૂંટાય છે આજકાલ હવામાં શ્વાસ રુંધાય છે આજકાલ હવામાં પીડાતી કુદરત કરે સદા પોકાર પ્રાણ રિબાય છે આજકાલ હવામાં...
તું જ મારી વારતામાં છે બધે, સાચમાં કે ધારણાંમાં છે બધે. દ્વાર મારાં એટલે ખુલ્લાં રહ્યાં, એક તું બસ આંગણાંમાં...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
