ધબક્તી નસોનાં નશામાં રહું છું,
લથડતો નથી ને મજામાં રહું છું.
મને માપશો કેમ માણસ તરીકે?
તું તારા હું મારા ગજામાં રહું છું.
જરૂરત નથી એકની એટલે તો,
અસર થઇ દુવાની દવામાં રહું છું.
બધા શ્વાસ મારા મહેકી ઉઠ્યાં છે,
ધરાની સુગંધી હવામાં રહું છું.
ફરકતો નિશાની બનીને ગગનમાં,
ઘણા સત્ય સાથે ધજામાં રહું છું.
ડૉ. મનોજકુમાર “પારસ”
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
