નવજાત ગઝલને પ્હેરાવો,મિસરાનાં વાઘા,
શબ્દોની ગળથૂથીમાં ચમચી આપો ભાષા.
એક વાર્તા,એક મિસરામા લખવા જોઈએ શું,
રડતી આંખો, વ્હેતું કાજળ,મ્હેંદી ને થાપા.
અનુભૂતિને આત્માના ચરખે થોડું કાંતિ જુઓ,
પ્હેરાવી શકશો શબ્દોને ખાદીની વાચા.
‘ ગુજલિશ ઘરમાં’ આવી ઝંઝાવાતી ગતિએ ને,
‘ગુજરેજીએ’ કેવા નાખ્યાં કાયમના ધામા?
વર્ષોથી જાગેલી આંખો ઊંઘી ગઇ ત્યારે,
જોઈ છે ‘મા’ને સપનામાં હાલરડાં ગાતાં.
~ રક્ષા
ફૂલને ક્યાં કાયમ ભ્રમર સંગત હોય છે, ગૂંજન કરી એ ચૂમે એની રંગત હોય છે. વૃત્તિથી નાહક કેવો બદનામ થયો...
ઝેરનો પ્રશ્ન ક્યાં છે, ઝેર તો હું પી ગયો, આ બધાને એ જ વાંધો છે કે હું જીવી ગયો. હું...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
