ના મળે દરિયો કશો વાંધો નથી,
ના મળે બળિયો કશો વાંધો નથી,
આપણે છીએ કલમની જાત કૈ,
ના મળે ઠળિયો કશો વાંધો નથી,
આપવીતી લખશું લોહીથી હવે,
ના મળે ખડિયો કશો વાંધો નથી,
આંખ મીંચી લવ પહેલા એ મળે,
ના મળે પરીઓ કશો વાંધો નથી,
છે નજર કાફી ઝખ્મી કરવા હવે
ના મળે છરિયો કશો વાંધો નથી,
હિંમતસિંહ ઝાલા
આંખના ખૂણે ઘણી ભીનાશ છે, સામે હસવાનો છતાં રિવાજ છે.. માનતા, બાધાય આચરવી પડી, છે ખબર - કેવળ દવા ઈલાજ...
વાયરા વન વગડામાં વાતાં’તાં વા વા વંટોળિયા! હાં રે અમે વગડા વીંધવા જાતાં’તાં વા વા વંટોળિયા! ગાડાં દોડે ઘૂઘરા બોલે...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
