બાપ રોજે વાદળો જોયા કરે છે,
ને પછી છાને ખુણે રોયા કરે છે.
સાવ કોરા ચાસ જિવતરના ખેડીને
જાત આખી લોહિથી ધોયા કરે છે.
સુર્ય સામે રોજ લડતાં થાકી જાતા
તેજ આંખોનું હવે ખોયા કરે છે.
આભનો વિશ્વાસ કાયમ રાખીને એ
આંચળો ઈચ્છા તણા દોયા કરે છે.
દીકરીના હાથ પીળા થાય માટે
આંસુ ભેળુ સપનું બોયા કરે છે.
શૈલેષ પંડ્યા