ચાલુ જ છે ઉજાણી, બેઠો છું, બેસવા દે.
પાણીનો સ્વાદ માણી બેઠો છું, બેસવા દે.
હું ધ્યાન, યોગ, આસનનાં પોટલાં ઉતારી,
મનઘોડલી પલાણી બેઠો છું, બેસવા દે.
ઇચ્છું તો હું કૂવામાં ઉતરી શકું છું કિન્તુ,
સાંધીને ડોલ કાણી, બેઠો છું, બેસવા દે.
આખો દિવસ તો વીત્યો બસ બોર વેચવામાં,
સાંભળવા રાતવાણી બેઠો છું, બેસવા દે.
ઊંધીશ, થઈશ ઊભો, જેવી જરૂર ‘મધિયા’,
તૃપ્તિની સોડ તાણી બેઠો છું, બેસવા દે.
– મધુસૂદન પટેલ ‘મધુ’
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
