મને આદત છે થીંગડા મારવાની,
તને છે , ટેવ પર્ણો તોડવાની.
નરી આંખે જરા જોઈ શકે છે,
મનાઈ એમને છે, સ્પર્શવાની.
ઉડી છે આંધીઓમાં એક અફવા,
મુલાયમ લોકમાં જઇ પ્હોંચવાની.
જગત રણમાં છે વૈભવઝાંઝવાઓ,
હરણ – લોકોની હિંમત, દોડવાની.
કરી દો કત્લ , કાં ઈલ્ઝામ આપો,
અમે આપી છે સત્તા વર્તવાની.
કબૂતર કૈ’ રીતે વિશ્વાસ રાખે!
અમારી ટેવ પથ્થર ફેંકવાની.
તમારા શ્હેરમાં ‘ સિદ્દીક ‘ આ મોસમ,
અતિ ચાહું , મળે તક ચાહવાની.
સિદ્દીકભરૂચી.
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
