સૌને પોતાની મરજીથી તોલે છે,
માણસ કરતા રૂપિયો ઝાઝું બોલે છે.
કોતરતી એ રીતે પીડા જીવતરને,
જાણે ઉંદર કાગળિયો કરકોલે છે.
દોસ્ત! હસે છે તું આ જે હળવું હળવું,
એનો બોજ બધો મારા કંધોલે છે.
હું પોતાને એમ નિહાળું દુનિયામાં,
જાણે નૌકા મધદરિયામાં ડોલે છે.
જ્યારે પણ સાંકળ ભીડું છું છાતીની,
એકલતા આવીને ખડકી ખોલે છે.
ભૂલેચૂકે શમણાંઓ જો આવે તો,
એવું લાગે કોઈ પાંપણ છોલે છે.
એ બાજુથી ધક્કા મારે ભીડ ‘અગન’
આ બાજુથી ખાલીપો હડદોલે છે.
~ ‘અગન’ રાજ્યગુરુ
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
