મ્હોતાજ ના કશાનો હતો કોણ માનશે !
મારો ય એક જમાનો હતો કોણ માનશે !
ડાહ્યો ગણી રહ્યું છે જગત જેને આજકાલ,
એ આપનો દિવાનો હતો કોણ માનશે !
તોબા કર્યા વિના કદી પીતો નથી શરાબ,
આ જીવ ભક્ત છાનો હતો કોણ માનશે !
માની રહ્યો છે જેને જમાનો જીવન મરણ,
ઝઘડો એ ‘હા’ ને ‘ના’નો હતો કોણ માનશે !
મસ્તીમાં આવી ફેરવી લીધી જગતથી આંખ,
એ પણ સમય નશાનો હતો કોણ માનશે !
હસવાનો આજ મેં જે અભિનય કર્યો હતો,
આઘાત દુર્દશાનો હતો કોણ માનશે !
રુસ્વાને જે શરાબી મનાતો રહ્યો જગે,
માણસ બહુ મઝાનો હતો કોણ માનશે !
‘રુસ્વા’ મઝલૂમી