વેઠ્યો છે સદા ભાગ્યના અંધારનો બકવાસ,
સાંભળતા રહ્યા કૈં મદદગારનો બકવાસ.
સમજી ન શકી છત કે શું કહેવું હતું એને,
વરસાદે કર્યો આજ ગજા બહારનો બકવાસ.
એમાંથી જીવન-મંત્ર મળી જાય છે ક્યારેક,
બેકાર ન સમજો કોઈ બેકારનો બકવાસ.
એ મંચ ઉપર હોય કે એ મંચની નીચે,
બેમાંથી હતો ક્યાંક કલાકારનો બકવાસ.
ગભરાટ હતો સહેજ મને એનાં વિશેના,
પણ એને ગમ્યો સ્પર્શના ધબકારનો બકવાસ.
– ભાવેશ ભટ્ટ
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
