મારા આ ફેફસાને મળતી હવા જ બસ છે
સરવર નહી મને બસ બે બુંદની તરસ છે
જે સાભળી તને પણ તું ફાસીએ ચઢાવે
મારી કનેય એવા કીસ્સાઓ આઠ દસ છે
પસ્તીની જેમ પર્ણો તું ખેરવ્યા કરેને
અહીયાં તો એક ફણગો ફૂટવાની કસમકસ છે
પળમાં કુદી પડીને જેની અગન બુઝાવી
એને લીધે સળગતું આખ્ખુય આ વરસ છે
દાબી રહ્યા છે લોકો જેને હસી હસીને
નારાજની એ સૌથી દુખતામાં દુખતી નસ છે
ચંદ્રેશ મકવાણા
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
