આ અહમ્ને છેદવાનું મન થયું, તોયે ઘણું,
‘હું’પણાને કદ પ્રમાણે વેતરું, તોયે ઘણું.
ભૂત ને ભાવિનાં પડ જેને નિરંતર પીસતાં,
આજનું આ સ્વપ્ન કોરાણે કરું, તોયે ઘણું.
હું મને જોઇ શકું પુરેપુરી દર્પણ વિના,
જાતથી બસ દૂર એવી જઇ શકું, તોયે ઘણું.
એટલી સક્ષમ નથી કે બાથમાં દરિયો ભરું,
બુંદ બે વરસાદની ઝીલી શકું, તોયે ઘણું.
સંગ્રહું કંઇ પણ નહીં સ્વાગત છતાં સૌનું કરું,
આરસી જેવું જીવન જીવી શકું, તોયે ઘણું.
– નેહા પુરોહિત
ચકડોળ સાથે ચાલતાં વારામાં હું નથી. પોકળ ગગનમાં ગુંજતા નારામાં હું નથી. તારાં મિલનની જો હવે કેવી થઈ અસર, ચાલી રહ્યા છે શ્વાસ પણ...
ઊંઘવાની વાત હમણાં ભૂલવા લાગ્યો છું હું, રોજ શમણામાંય હમણાં બોલવા લાગ્યો છું હું, આપના મળ્યા પછી બદલાવ આવ્યો છે...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
