અસ્તિત્વ નો અહેસાસ તો ત્યારે થયો
જયારે કોઈએ મારા અસ્તિત્વ ને ગણકાર્યું નહિ,
અસહ્ય બની ગઈ એ વેદના
જયારે કોઈએ મારા પ્રેમ અને આત્મા ને દરકાર્યુ નહિ,
આશાઓ મારી જ વધારે હતી કદાચ,
નહીંતર તો સમર્પણ મારુ ક્યારેય પણ ઓછું ન હતું,
સંબંધોનું મહત્વ સમજીને મેં માફી પણ માંગી લીધી,
પણ પછાત હતા એટલા લોકોના હૈયા કે,
વાંક વગર મારુ નમવાનું પણ એમને આવકાર્યું નહિ.
– દિશા શાહ
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
