મીર સૂતા છે આંખ ખોલીને,
મૌન પાળે છે બોલી બોલીને.
દરિયો દરિયો છલકતું ફ્લોરીડા,
દાદ આપે છે ડોલી ડોલીને.
રાતનો આ ખુમાર આંખોમાં,
સપનાં શોધે છે બારી ખોલીને.
કેવો પ્રકટ્યો છે કપાસનો તડકો,
રાતના કાલાં ફોલી ફોલીને.
શબ્દ રૂપેરી ઝાંઝર પહેરી,
સાદ પાડે છે કોઇ ઢોલીને.
અર્થનો ગર્ભ કાઢવો ‘આદિલ’
શબ્દની છાલ છોલી છોલીને.
થૈ ગયા ફૂલ હાથ અશરફના,
એણે ઊંચકી ગઝલની ડોલીને.
– રશીદ મીર, આદિલ મન્સૂરી, અશરફ ડબાવાલા
ન જાણ્યો દોડવાનો અર્થ, કેવળ દોડવા લાગ્યા, ભટકતા કાફલા સાથે, સ્વયંને જોડવા લાગ્યા, ઘણા જન્મો પછી, ભાડે મળ્યું’તું એક સારું...
દરેક સ્ત્રીને આવું એક ગામ હોવું જોઈએ. 'પિયર' તેનું નામ હોવું જોઈએ .... .. વર્ષમાં એકવાર તો પિયર જવા મળવુ...
रंगों का त्योहार है होली खुशियों की बौछार है होली लाल गुलाबी पीले देखो रंग सभी रंगीले देखों पिचकारी भर-भर...
આપની આંખોમાં છૂપા કેટલા પયગામ છે, આપની આંખો મદિરા ને નયન મુજ જામ છે. આપના હોવાથી રોશન થાય છે સાતે...
ઉપેક્ષામાં નહિ તો બીજું તથ્ય શું છે..!! ઉપેક્ષામાં નહિ તો બીજું તથ્ય શું છે, છે બસ એક એની મનાનો અનુભવ,...
બુકાની બાંધી ફરનારાનું આ તો નગર, મિત્રો; મને ખુદને જ મળવામાં ઘણી તકલીફ પ્હોંચી છે ! હવા જેવા સરળ, આવી...
