એમ પટારો કેમ કરીને ખોલું!
તાળા માર્યા છે ખંભાતી હાથ નથી કૈં કૂંચી કે કૈં બોલું! ..એમ પટારો….
સાવ સામે બેઠા છો પણ નહીં ઇંગિત કે અણસારો
માથે મારે બાવળિયાના બળતણનો છે ભારો
પળભરમાં છોડીને જાવો જનમોનો સથવારો
કહો તમે હું આંખો ડરતી કેમ કરીને ખોલું?….
ભીતરના ભમરાળા ધેરા અંધારા ડરાવે
સપનાની ધેનુઓ મારા અલખધણી ચરાવે
ડુંગર ટોચે બેસી ઘેનિલ વાંસળિયું બજાવે
બેડી મારી ઠૂંઠા હાથે કેમ કરીને તોડું?
તળિયે ઊંડે ધરબેલા આ મૌન ક્યાં હડસેલું?
એમ પટારો કેમ કરીને ખોલું?!
— ‘બેહદ’ લુંઘીયાવી
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
