બાર બાય બાર જેવી બાથરૂમો હોય
ને પચ્ચી બાય ચોવીના ઓરડા
એવી મોટી મહેલાતુંને ટક્કર મારે
તે મારા ચાર પાંચ નળિયાના ખોરડાં…..
ખોરડાંને આડ નહીં, ફરતે દિવાલ નહીં
નજરૂંની આડે નહીં જાળીયું
તક્તીમાં નામ જેવી ખોટી જંજાળ નહીં
ચોપ્પન દિશામાં એની બારીયું
બંધન ગણો તો પણે આંબલીના ઝાડ હેઠ
છોકરાએ ટાંગેલા દોરડા……..
ઘરમાં બેસું ને તોય સૂરજની શાખ દઇ
ચાંદરણા તાળી લઇ જાય છે..
કેમનું જીવાય, કેવી રીતે મરાય
એવી વાયરાઓ વાતો કહી જાય છે..
એકવાર ફફડે છે હોઠ અને
ગહેકે છે
ભીંતે ચીતરેલ બધા મોરલા..
– ધ્રુવ ભટ્ટ
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
