ગોકુળ મૂકીને કદી જાજે ના શ્યામ
ગોકુળ મૂકીને કદી જાજે ના શ્યામ તને જશોદાના માખણના સમ.
રૂદિયામાં થઈને તું બેઠો છે પ્રાણ દૂર થાશે તો જીવનના રહેશે;
તારા વિનાની આ ધેનુ મને તો રોજ આવીને ઠપકાઓ દેશે.
વૃંદાવન આખામાં તારા વિના નહીં ઉજવાસે રાસલીલા મૌસમ.
તું છે તો ગોકુળ છે દરિયો અમાપ, અને તું જો નથી તો છે રણ;
વાંસળીના સૂર તારા વાગશે નહીં તો પછી જીવવાનું રહેશે ના કારણ!
જમનાના વ્હેણ પછી થંભી જવાના કશો રહેશે ના એનામાં દમ!
ગોકુળ મૂકીને કદી જાજે ના શ્યામ તને જશોદાના માખણના સમ.
રવિ કે. દવે ‘પ્રત્યક્ષ’
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
