અરે! સજન તમે હૈયે વિશ્વાસ આપજો,
જિંદગી તમારી છે તો અજવાસ આપજો.
આવવાની મારગે કેટકેટલી એવી અડચણ,
‘ને વિપત્ત આવતા નિસ્વાર્થ સાથ આપજો.
શબ્દથી ઓળખાતી, બંધારણથી પરખાતી,
હરેક ગઝલે-ગઝલે એક નવો રાગ આપજો.
હું માં આપ જીવીએ, એમ તમે માં હું જીવીએ,
ઘડી બેઘડીની જિંદગીમાં થોડો શ્વાસ આપજો.
કોઇને ક્યાં ખબર કેટલું જીવ્યા ને જીવવાના!
‘નેહ’ મારા સાથમાં તમારો સંગાથ આપજો.
© મયુર રાઠોડ ‘દુશ્મન’
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
