‘ઘર’
ઘરમાં રહું છું હું, ને મુજમાં રહે છે ઘર,
લોહી બની સદા આ નસમાં વહે છે ઘર !
હોઉં છું જ્યારે ઘરમાં કિંમત નથી કશીયે,
છેટો પડું તો પળપળ કાં સાંભરે છે ઘર ?
સ્થળકાળથી યે ઉપર સંબંધ છે એહ સંગે,
સ્વજનોને લઈને સ્વપ્ને લ્યો સાંભરે છે ઘર !
આધિ વ્યાધિ જ્યાં થાય છે અશેષ,
સુખ-સ્નેહની સરિતા માંહી સરે છે ઘર.
હો ઝૂંપડી, મહલ કે તરણાં તણો જ માળો,
સરખાં જ પ્રેમ-ઉષ્મા સહુને ધરે છે ઘર !
~ કુમાર
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
