એ પક્ષી ઘાયલ જ હતું કે જાણીજોઈને કર્યું હતું,
કે એની પાંખો ને દોરી સાથે કોઈએ બાંધ્યું હતું.
એની આંખો સુરજના પ્રકાશથી બંધ થતી હતી,
જાણે એ આંખોથી સૂરજને પ્રણામ કરતું હોય.
એનું હૃદય ખૂબ જ ઝડપથી ધબકતું હતું,
જાણે એના સ્પંદન કંઈક કહેવા માંગતા હોય.
એની પાંખ ખુલવા ખૂબ તત્પર હતી,
લાગ્યું જાણે એની ઉડાન વર્ષોથી અધૂરી હોય.
એની ડોકની ચારે તરફ ફરીવળી જોવા માટે,
જાણે એ નજરોએ કોઈને ક્યારેય પરખી જ ના હોય.
ઘાયલ માત્ર એ પક્ષી જ હતું કે પછી એને નીરખનાર હું,
જાણે એની મૌન નજરો આ સવાલ પૂછતી હોય.
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
જાણવા જેવું બધું છે, કોણ વાકું કે સીધું છે, બોલવા જેવું ન બોલ્યા, મે હૃદય પર ક્યાં લીધું છે? ના...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
