સમયને થાય એ વિસ્મય સુધી આવો,
તિમિર તોડીને સૂર્યોદય સુધી આવો,
અધરનાં ગોખમાં છે શબ્દ પારેવા,
ફફડતી પાંખનાં નિર્ણય સુધી આવો,
ધબકતું હોય હૈયું એક તાલે જયાં,
અચળ આલિંગવા આશય સુધી આવો,
અષાઢી રાતની ઘેઘૂર અધુરપમાં,
પ્રચુર ઘન મેઘ થઈ વિષય સુધી આવો,
મને મારી જ ઓળખ આપી દે એવાં,
પ્રણયનાં આયને પરિચય સુધી આવો,
ઢળી છે ચાંદનીમય લ્યો સુરાહી પણ,
છલકતો જામ થઈ પરિણય સુધી આવો,
કબુલો ના ભલે,ક્ષણભર પ્રણયને પણ,
તો ખુદને છેતરી અભિનય સુધી આવો,
~ પૂર્ણિમા ભટ્ટ ‘તૃષા’
ચહેરા પાછળ ચહેરા પાછળ ચહેરા. સાચ ઉપર આ દંભ,જૂઠના કેટકેટલાં પહેરા. માણસને ના કોઈ ઓળખે. હજાર એના મહોરાં. ચકચકતી એ...
જાણે કે ચોરોએ આખુંયે ઘર લૂંટ્યું હોય છે, મનમાં આવેલું સ્વપ્ન એવું જ તૂટ્યું હોય છે. વીતતી રાતને કોરી ખાય...
રાત જશેને સવાર આવશે , માની લઉ હું ? વરસ નવું દમદાર આવશે , માની લઉ હું ? સૂરજને હું...
માનવનો દેહ લઈને, માનવ બની શક્યો કે? સૌને પૂછે ભલે તું, ખુદને પૂછી શક્યો કે? તારી જ આજુબાજુ, લાખ્ખો રડી...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
