તું મળે, જીદ્દ ફળે
લોક છો ને બળે
આ નજર ટળવળે
તું જુએ, કળ વળે
સાંજના સ્પર્શથી
સૂર્ય પણ ઓગળે
આજ સાગર સ્વયં
જઈ નદીને મળે
બોખલા સ્મિતમાં
બાળપણ સળવળે
જે ગુમાવ્યું અહીં
એ જ પાછું મળે
શબ્દના કાગળે
રોજ દીવા બળે
આંખને ખોલતાં
જિંદગી પ્રજ્વળે
આંખને બીડતાં
જિંદગી ઝળહળે.
: હિમલ પંડ્યા
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
સ્વાર્થ વધ્યા ને સંવેદના ખૂટી,કોના વાંકે? મોહ વધ્યો ને મમતા છૂટી,કોના વાંકે? સંબંધોની દોર છે તૂટી, કોના વાંકે? વ્હાલની એ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
