વંટોળની મુરાદનો પડઘો પડ્યો નહીં;
ભીંતો વગરનાં ઘરને ઘસરકો પડ્યો નહીં.
વર્ષાની લાગવગ લઈ ટીપું પડ્યું હતું;
મોતી થવાની વાતમાં દરિયો પડ્યો નહીં.
ફૂલો અને પતંગિયા આવ્યા વધુ નજીક;
માળી વગરનાં બાગમાં ઝઘડો પડ્યો નહીં.
ઝાકળની લ્હાયમાં મેં સૂરજ અવગણ્યો, પછી
મારી કશીય વાતમાં તડકો પડ્યો નહીં.
આખું જગત હરાવીને હું મંચ પર ગયો;
ફોટા ઘણાં પડ્યાં છતાં હસતો પડ્યો નહીં.
જીવન સળંગ વાક્યની જાણે કિતાબ છે;
વાંચુ છું ક્યારનો હજી ફકરો પડ્યો નહીં.
ગૌરાંગ ઠાકર
આડી ને અવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ, કદી ક્યાં સવળી હોય છે હસ્તરેખાઓ. પિંડ સાથે એ તો રચી હોય વિધાતાએ, કયાં...
ચકલીઓનો મીઠો ચહેકાર મારી આંખ ખોલે તો! વળી, એનો પૂરો પરિવાર મારી આંખ ખોલે તો! પ્રભાતે આંગણે આવે વિહરવા ઢેલ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
