સદા દેખાય છે હસતો, છતાં અંદર રડે માણસ,
ચહેરા પર મહોરાઓ, પહેરીને ફરે માણસ.
પહેરે વાઘ નાં ક્યારેય, આ મોઢું બિલાડીનું,
ખભા પર હાથ મૂકીને, છુરી પાછળ કરે માણસ.
ન જાણે કેટલાં રંગોને, હૈયામાં છુપાવે છે,
હવે, રંગો બદલવામાં, કાંચિડાથી ચડે માણસ.
હવે ક્યાંથી કરું આશા, કે રાખે પ્રેમ હૈયામાં
સિમેન્ટ કોંક્રિટ નાં જંગલોમાં જો રહે માણસ.
દિપેશ શાહ
શું કરવી મનમાની કોરા કાગળમાં? ઉપસે એજ કહાની કોરા કાગળમાં. સો પત્રોના પ્રત્યુત્તરમાં આવી'તી ઝાંખી એક નિશાની કોરા કાગળમાં. કિસ્મતના...
તલવારની ધાર જેવો તપ્યો છે ભાદરવો, નવખંડ ભરપૂર વરસ્યો છે ભાદરવો. ખેડ ખેડુએ નાખ્યા હતા ખૂબ નિસાસા, ભાંગ્યાનો ભેરૂ બનીને...
બાપ્પા નો થાળ.... બાપ્પા ઓ બાપ્પા, ગણપતિ બાપ્પા, જમવા પધારો, ગણપતિ બાપ્પા... છપ્પન ભોગ છે, એમાં મારો પ્રેમ છે, વિધ...
મિત્રો છે પદ મીરાંના મિત્રો ભજન પ્રભાતી મિત્રોના દમ ઉપર છે અણનમ અમારી છાતી મિત્રોએ સાચવ્યો છે લથડી પડયો હું...
માન્યતા જૂદી તમારી, મારી શ્રદ્ધા છે જૂદી બેઉને બંને મુબારક, શું જરુર વિખવાદની ? તમને જે લાગે તે હોવાનું જ...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
