સાદી ગઝલ મહોબત આકારતી કહો;
પુષ્પો પરાગ સરખી સત્કારતી કહો.
ઝાંખપ વધે એ પહેલાં આલાપતી કહો;
ગરવી ગઝલ ચહેરો મલકાવતી કહો.
આ સાંજ ઊતરી આવી ભીનાં લિબાસમાં–
તો પણ શરાબી આંખો છલકાવતી કહો.
ઝાકળનાં ઝીણાં વસ્ત્રો ધારણ કર્યાં પછી–
ફૂલોની વાતચીતો લલકારતી કહો !
મદમસ્ત મય હશે કે મદમસ્ત આ મિરાત?
દોસ્તો, ગઝલ કો’ તરતી ને તારતી કહો !
જામોમીના છલકતાં તારાં અવાજમાં–
પીએ નહીં પરંતું પાતી રતિ કહો !
આવ્યાં છીએ જ રમતાં રમતાં ન રહી જશું–
એ ચીજ છું જ જેને સાચી ગતિ કહો !
~ ગુણવંત ઉપાધ્યાય
બોલવું તલવાર શબ્દો મ્યાન રાખો. બોલનો છે તોલ એનું ભાન રાખો. હો ધ્વનિ પણ મંદ્ર સપ્તકનો ભલેને. બસ જરા મીઠી...
મોટા ભાઈને પગલે-પગલે, ચાલે જે નાનો ભાઈ, અંતરથી જે અનુસરે, અનુજ એ કહેવાય. રઘુનંદનનો પડછાયો થઈ, લક્ષ્મણ વનમાં જાય. શત્રુઘ્નને...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
