સાદી ગઝલ મહોબત આકારતી કહો;
પુષ્પો પરાગ સરખી સત્કારતી કહો.
ઝાંખપ વધે એ પહેલાં આલાપતી કહો;
ગરવી ગઝલ ચહેરો મલકાવતી કહો.
આ સાંજ ઊતરી આવી ભીનાં લિબાસમાં–
તો પણ શરાબી આંખો છલકાવતી કહો.
ઝાકળનાં ઝીણાં વસ્ત્રો ધારણ કર્યાં પછી–
ફૂલોની વાતચીતો લલકારતી કહો !
મદમસ્ત મય હશે કે મદમસ્ત આ મિરાત?
દોસ્તો, ગઝલ કો’ તરતી ને તારતી કહો !
જામોમીના છલકતાં તારાં અવાજમાં–
પીએ નહીં પરંતું પાતી રતિ કહો !
આવ્યાં છીએ જ રમતાં રમતાં ન રહી જશું–
એ ચીજ છું જ જેને સાચી ગતિ કહો !
~ ગુણવંત ઉપાધ્યાય