महेफिल से तेरी निकाले न जाते
हस्ती से अपनी उजाले न जाते
हमें हादिसो ने पाला न होता
जमाने के गम युं संभाले न जाते
ये दुनिया जीनेके काबिल न होती
महोबत के जज्बे जो पाले न होते
रिफाकत का तेरी सहारा न होता
फुरकत के सदमात टाले नजाते
अगर जहमतों से काम लेते न मासूम
हकिकत में ये ख्वाब ढाले न जाते
मासूम मोडासवी
घुटन सी होने लगी उस के पास जाते हुए मैं ख़ुद से रूठ गया हूँ उसे मनाते हुए ये ज़ख़्म...
रास्ते जो भी चमक-दार नज़र आते हैं सब तेरी ओढ़नी के तार नज़र आते हैं कोई पागल ही मोहब्बत से...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
