आई है तो क्या यहीं आकर पसर जाएगी रात ,
राह चलती इक मुसाफिर है, गुजर जाएगी रात.
परवरदिगार जानता है दो दिलों के हाल,
तमाम आरज़ूओं को मुक़म्मल कर जाएगी रात.
आंसुओं की भीख माँगते कहाँ -कहाँ भटकोगे ?
तुम्हारा लटका हुआ चेहरा देख ,डर जाएगी रात।
ठीक है जवानी में अक्सर हो जाती हैं नादानियाँ,
सितारों से भरे आसमान में , उतर जाएगी रात.
लहूलुहान हो गया है , चारों और का ये अँधेरा,
‘कान्त ‘ की आँखों में ठहर जाएगी रात.
*
-कृष्णकांत भाटिया ‘कान्त’
घुटन सी होने लगी उस के पास जाते हुए मैं ख़ुद से रूठ गया हूँ उसे मनाते हुए ये ज़ख़्म...
रास्ते जो भी चमक-दार नज़र आते हैं सब तेरी ओढ़नी के तार नज़र आते हैं कोई पागल ही मोहब्बत से...
હવે તો પાછો આવી જાને કાન્હા વાદો તારો નિભાવી જાને કાન્હા તે કીધું તું કે જન્મીશ હું યુગે યુગે સજ્જનો...
આજ મને મોરપીંછનાં શુકન થયાં, સખી…. ચપટી નીંદર વીણવા અમે ટેવનાં માર્યાઁ બોરડી કને ગયાં, સખી આજ મને મોરપીંછનાં શુકન...
દધીચી થકી જ વ્રજ થાય છે જે કરે છે તેની જ ફરજ થાય છે આદરનો મતલબ ગરજ થાય છે પ્રાણ...
પકડો કલમ ને કોઈ પળે, એમ પણ બને આ હાથ આખે આખો બળે, એમ પણ બને જ્યાં પહોંચવાની ઝંખના વરસોથી...
