Tag: નટવર કુબેરદાસ પંડ્યા

વતન એટલે છેવટે તો એક છાંયડી; છાંયડીને બાનો ચહેરો : વતનને બાનો ચહેરો; ઘર એટલે તુલસીનું માંજેરવાળું કૂંડું, કૂંડામાં સાંજનો દીવો, ...

બાઈ રે! જરીક જ જો વધુ વેઠે! આ રહ્યું એનું મકાન ઢૂંકડું, અહીં આગળ તરભેટે, જ્યાં તારી ધીરજ ખૂટી ને ...

અરે, આ વેળા તો અનુભવ થયો અદભુત નવો; હતો પ્હેલી વેળા જનકહીન ગેહે પ્રવિશતો, હું જાણે કો મોટા હવડ અવકાશે ...

મધુર નમણા ચ્હેરાઓની હવા મહીં પ્યાલીઓ ગગન કરી દે કેફે રાતું કસૂંબલ આસવે; નયન હજી તો હોઠે માંડે, પીધોય ન ...

મારું મન વાયરે વળી જાય. નાજુક નમણી થનગન થનગન વલ્લરી જેવું જાણે, રૂપ નથી રે, રંગ નથી રે, પરિચય કેવળ ...

હું જન્મ્યો છું કોઈ વિરહ તણું મીઠું દરદ લૈ ઉછેરે મારા જે ઊછરતું રહ્યું ગૂઢ ભીતરે, થતાં એનાં અંગો વિકસિત ...

રામની ભોંયમાં રામની ખેતરવાડીએ જી, આપણા નામની અલગ છાપ ન પાડીએ જી. જગને ચોક ચબૂતરે વેરી રામધણીની જુવાર, તે પર ...

રજાઓ દિવાળી તણી થઈ પૂરી, ને ઘર મહીં દહાડાઓ કેરી સ્ખલિત થઈ શાંતિ પ્રથમની. વસેલાં ધંધાર્થે દૂરસુદૂર સંતાન નિજનાં જવાનાં ...